AŞK hüzün GECE mutsuzluğum

Nedendir bilinmez, hep gece oldumu çöker hüzün insana. Gece oldumu aklına gelir tüm geride kalmışlıkların ve tüm maziye gömdüklerin.


Gece hatırlar insan tüm acı tatlı hatıraları ve hep gece hatırlatır insana tüm eski aşkları, yıkılmışlıkları.



Bir türlü yolunda gitmemiş onca sevdalar gelir bir bir aklına, ıssız karanlık çökmeye başladımı havaya. Hele bir de yalnızlıksa o karanlıktaki tek yoldaşın, işte o zaman daha bir acı oturur yorgun yüreğinin taa ortasına. Yırtarcasına seni, parçalarcasına kanatır.


Sen kaçmaya çalıştıkça o daha bir sokulur sana. Yapacak bir şeyin yoktur artık. Elinden bir şey gelmez. Yalnızlık var yoldaşım diye düşünürsün ama birazdan oda seni bırakıp, hüzünlerden tarafa olacaktır. Tıpkı kadehindeki yudumladığın o zıkkım gibi.


O zaten dünden satmıştır seni hüzünlere. İçtikçe daha bir kalabalık olmaya başlarlar etrafında. Sigarandan bir nefes çeaaaim derken o nefese karışırlar ve taa ciğerlerini yakarlar. Artık tümden esir düşmüşsündür kahrolası hüzünlere.


Her şeyi oracıkta olduğu gibi bırakıp, gider uzanırsın yatağına ve dikersin gözlerini tavana. Boş boş bakarsın. Aklında binbir türlü düşünce kemirir beynini. Uyumaya çalışmaktan başka çare yoktur artık. O kahrolası hüzünlere sarılıp, kapatırsın gözlerini ve dalıp gidersin çok uzaklara